وان الکتریک

دارایی تحت مدیریت، ( Asset Under Management) در دانش مالی، به‌طور کلی به آن دسته از دارایی‌هایی گفته می‌شود، که یک صندوق سرمایه‌گذاری مشترک یا شرکت سرمایه‌گذاری خطرپذیر، از طرف سرمایه‌گذاران اداره می‌کند، ولی درباره معنی دقیق این اصطلاح، نظرات مختلفی وجود دارد. بعضی از موسسات مالی در محاسبات خود دارایی‌های تحت نظر مدیریت را به سپرده‌های بانکی و صندوق‌های سرمایه‌گذارای مشترک و بنگاه‌های پولی تعمیم داده‌اند در حالی‌که بعضی عقیده دارند، منظور فقط صندوق‌هایی است، که سرمایه‌گذاران مسئولیت آن را به مدیران صندوق سپرده‌اند.
AUM به طور مرتب به میزان درآمد مشتری یک شرکت مالی - یا متخصص مالی - اشاره می کند. AUM مجموع سرمایه گذاری هایی است که توسط یک صندوق سرمایه گذاری مشترک یا خانواده صندوق ها، شرکت سرمایه گذاری خطرپذیر، شرکت کارگزاری یا یک فرد که به عنوان مشاور سرمایه گذاری یا مدیر پرتفوی ثبت شده، اداره می شود.

AUM که برای نشان دادن اندازه یا مقدار استفاده می شود، از بسیاری جهات قابل تفکیک است. AUM می تواند به کل دارایی های مدیریت شده برای کلیه مشتریان اشاره کند، یا می تواند به کل دارایی های مدیریت شده برای یک مشتری خاص مراجعه کند. AUM سرمایه ای که مدیر می تواند از آن برای انجام معاملات برای یک مشتری یا همه مشتری ها، معمولاً براساس اختیار استفاده کند را شامل می شود.

به عنوان مثال، اگر یک سرمایه گذار 50،000 دلار در یک صندوق مشترک سرمایه گذاری کرده باشد، این صندوق ها جزئی از کل AUM می شوند - مجموعه صندوق ها. مدیر صندوق می تواند با استفاده از کل وجوه سرمایه گذاری شده و بدون به دست آوردن مجوزهای ویژه اضافی، سهام را به دنبال هدف سرمایه گذاری صندوق خریداری کرده و بفروشد.
درواقع دارایی های تحت مدیریت (AUM) کل ارزش بازار سرمایه گذاری هایی است که یک شخص یا نهاد به نمایندگی از مشتری ها مدیریت می کند. تعریف و فرمول های دارایی های تحت مدیریت برای هر شرکت متفاوت است.

در محاسبه AUM، برخی از موسسات مالی در محاسبات خود سپرده های بانکی، صندوق سرمایه گذاری مشترک و وجه نقد را شامل می شوند. برخی دیگر آن را به وجوه تحت مدیریت اختیاری محدود می کنند، جایی که سرمایه گذار اختیار تجارت از طرف وی را به شرکت واگذار می کند.